Beschrijving

<p><strong>Erudiet en intiem essay over de hunkering naar autonomie en de overgave van de liefde.</strong></p>
<p>Is er iets waarnaar alle mensen verlangen? Een klassiek antwoord op deze vraag is dat van Aristoteles: we verlangen naar het hoogste geluk. Dat is niet te koop of aan te leren; het heeft niet te maken met geld of welvaart. Gelukkig worden we doordat we goed zijn in iets dat bij ons past. Volgens Aristoteles worden we pas echt gelukkig als we denken. Maar klopt dat wel? Houdt denken de werkelijkheid niet juist op afstand? Is denken niet in tegenspraak met het echte verlangen?</p>
<p>In zijn erudiete en intieme essay&nbsp;<em>Verlangen opnieuw</em>&nbsp;gaat Ben Schomakers verder waar Aristoteles ophield. Hij schrijft over de overgave van de liefde en over de hunkering naar autonomie. Over de vreemdheid van de wereld en over onze pogingen zin te vinden. Over de macht en de onmacht van het denken. Over de onmogelijkheid onze verlangens te verzoenen, en over de mogelijkheid met die spanning te leven en zelfs echt te zijn.</p>
<p>Alleen dan kunnen we gelukkig zijn. Misschien.</p>
<p><strong>Ben Schomakers</strong> is filosoof en classicus. Hij publiceerde over de Griekse oudheid en vertaalde o.a. <em>Over po&euml;zie,</em><em>Over de ziel</em>&nbsp;en&nbsp;<em>Metafysica</em>&nbsp;van Aristoteles en <em>Oedipus heerst</em> en&nbsp;<em>Antigone</em>&nbsp;van Sophocles. Recente boeken zijn&nbsp;<em>Het begin van de melancholie</em>&nbsp;(2018, winnaar Van Helsdingen-prijs en shortlist Socratesbeker) en&nbsp;<em>De tranen van Electra</em>&nbsp;(2021).</p>